हजूरबुवाहरूलाई

हजूरबुवाहरूलाई

तेह्र महिनाको पाइतालालाई
ताते ताते हिँड्न सिकाउने हजूरबुवा,
विन्ती,
त्यसलाई नेपाली हूँ भन्न नसिकाऊ ।
धर्ती पुरानो हो
राष्ट्र होइन ।

हिजो तिम्रो देश अर्कै थियो ।
तिमीलाई थाहा छ, बिर्सन पाउँदैनौ,
इतिहासमा अनगिन्ती युद्ध लडिएका छन् ।
तिम्रो देशमा
अर्कै देशको सेनाहरू आई,
आतङ्क मच्चाई

शासन हडपेका थिए ।
दुश्मन देशका राजा वीर कहलाइएको थियो ।
उनैको भक्ती र उक्ती संस्कृती बस्यो,
तिमीले बिर्सन पाउँदैनौँ ।


विश्वइतिहास युद्धहरूको समयरेखा हो,
यसो भन्दा फरक पर्दैन।
सोच त हजूरबुवा,

आदिदेखि अहिलेसम्म
नाथे देशका लागि भनेर

कति सेनाहरू मरेका छन् ।
फेरि युद्धको आतङ्कमा सैनिकमात्र कहाँ मर्छन् ?
जनको, धनको, मनको क्षती कति भएको छ,
प्राप्ती के भो ?
तिमीले ढाँट्न पाउँदैनौँ ।

लक्काजवान एउटा जीवन
विनाबेथ्थामा नाथे सिमानाको धर्कोका लागि
दैवीय प्राण लिन—दिन तयार हुनु
आध्यात्मिक तिम्रो उमेरको मनले
के ठीक हो भन्छ ?
तिमीले ढाँट्न पाउदैँनौ,

सिमानामा नअट्ने जिन्दगी छ
इतिहासभन्दा प्रकृती विशाल छ ।


आफूले नै आफूलाई
विशेषणको तक्मा दिदाँ
चरित्रमा सङ्कुचन आउँछ ।
संसारभरका हजूरबुवाहरू, राष्ट्रयता होइन !
छोराबुहारीलाई अध्यात्म र मानवता सिकाओ,
नातीनातिनाहरूलाई प्रकृती र भातृत्व बुझाओ ।
इन्द्रले डाह गर्नेछन् पृथ्वीको
परीहरू आई नाच्नेछन् यहाँ
तिम्रो भोगाइ
र नातीनातिनाको सिकाइ
सार्थक हुनेछ ।।