किनारको चिन्तन

चहाना सामिप्यताको, छललाई होइन
बेचैनी मनलाई मात्र, पललाई छैन
आफ्नै गतिमा बगिजाने खोला
कल्कलाई सुनाउछे एउटा कुरा
“कुरी बस, उठी जाऊ तिमो निणर्य
तिमो आफ्नो कदम तिमो आफ्नो भाग्य“

म छु, यहीँ छु टुक्रुक्क किनारामा
सुन्दैछु कलकल डुबी चुर्लुम्म भावमा
माछा भ्याकुता एकअर्काका लोभी
पौडन्छन उर्फन्छन सुखी छैनन कोही
कहाँ हुदोरहेछ चैन ठुलो निधारमा
गोडाका डेक रहेछन सब मेरो विचारमा ।