जगिरे मित्रहरुलाई

ठीक छ,
सब रामो हुन्छ भन्छौ,
तिमी सोच्दैनौ जस्तो छ, हो ?

पत्रिका पढदैनौ जस्तो छ ?
समाचार पनि पक्कै सुन्दैनौ त्यसोभए?
के गर्छौ त के ?
बल्ल बल्ल पाएकै रोजगारीमा अल्मलिन्छौ ?
कमाएको छु, जोगाएको छु भन्ठानेर मख्ख पर्छौ ?
कतिञ्जेल पुग्छ तिमीलाई यसरी ?
तिमीलाई पुग्ला । तिम्रा सन्तानलाई ?
तिमोजस्तै दुरुस्त सङघर्ष तिमा छोरानातीले पनि गरिरहुन ?
त्यस्तो पनि राष्ट्रको सम्वृद्धी हुन्छ ?

किन बोल्दैनौ ?
तिमीलाई राष्ट्रको दुःख आफ्नो लाग्दैन ?
कि तिमीलाई राष्ट्र नै आफ्नो लाग्दैन ?
स्यालहरूको राजमा कतिञ्जेल भेडा बन्छौ ?
प्रत्येक दिन हिजोजस्तै छ,
प्रत्येक विहान अन्धकार छाउँछ,
तिमीले देखेका छौ, बराबर भोगेका छौ ।
आफ्नो लागि त ग¥यौ जेजस्तो,
देशमै भएर पनि,
मुग्लान नै गएर पनि ।
तर तातेताते गरेर हिँड्न सिक्दै गरेको
तिम्रो छोराको भविष्य के होला ?
तिम्रो विगत जस्तै ।
तिमीलाई चित्त बुझ्छ ?

अनि किन अझै
सोच्न थाल्दैनौ,
बोल्न थाल्दैनौ,
लखेटेर धपाउदैनौ
अवसरवादी, अनैतिक, आपराधिक स्यालहरूलाई ?