केही नगरी यत्तिकै मर्नु भन्दा

हृदयमा भावना हुन्छ,
केही असाध्यै महत्वपूर्ण हुन्छ
ती लेखिनु पर्छ ।

एक पान्ना लेख्नलाई
दशौँ रात सोच्नु पर्छ ।
सोच्नलाई शब्द चाहिन्छ,
त्यसैले सयौँ पाना पढनु पर्छ ।

सोच्नलाई समय पनि चाहिन्छ ।
दिउँसो त साहुकै हो,
इमान्दार भइदिनु पर्छ ।
रात आफ्नो हो,
सुत्नु अघि केहीबेर सोच्नु पर्छ ।

विहान सुर्य त उदाउँछ, तर
त्यस अघिको अन्धकारलाई पनि विहानै भनिन्छ ।
त्यो प्रहर पनि आफ्नै हो,
उठेर पढनु पर्छ, लेख्नु पर्छ ।
जिउनु त साहुको लागि छदैँ छ
मर्नु आफ्नै सन्तानको लागि छ ।

विहान, दिउँसो, साँझ, राती,
हर प्रहर सम्झिनु छ यही ।
सोच्नु छ सधैँ, क्षमताअनुसार नै सही
“चुप लाग्नु भन्दा बोल्नु ठीक
 केही त अवश्य फरक पर्छ ।
 केही नगरी यत्तिकै मर्नु भन्दा,
 पढेरै, सोचेरै, लेखेरै मर्नु छ ।”