मैले एकै बसाइमा तिमीलाई र मृत्युलाई कुरिरहेँ

मैले एकै बसाइमा तिमीलाई र मृत्युलाई कुरिरहेँ न तिमी आयौ, न मृत्यु नै । साला भुस्याहा कुकुरको लुतोजस्तो लाग्यो पर्खाइ, र उठिहिडेँ

नाडीको घडीमा जिन्दगी अझै लामै बाकिँ थियो

सकाउनलाई त्यसै दिन देखि चौगुना चुरोट पिउन थालेँ,

चह्राउने होशमा बस्नै पर्ने के बाध्यता छ र ?

वेहोशीमै आनन्द ! मैले गाँजा पनि प्रशस्तै पिउन थालेँ ।

मैँले समाज त्यागेँ कि खै समाजले मलाई त्याग्यो,

म बडा असामाजिक ठहरिएँ, एक्लो एक्लो भएँ

मध्यरातमा जब खास्राकखुस्रुक गरेर अघिपछि साङ्गलाहरू दगुर्छन्,

मलाई लाग्छ अझै म तिमीलाई र मृत्युलाई नै पर्खदैँछु

तर यो पर्खाइमा पनि पहिलेजस्तै

दुबै नआओ न ल !