ठूलो मान्छे

 शिरको टोपी भूइँमा झर्यो 

निहुरिन छोड्दैन ।

त्याँ इँजार, फ्याँ फुक्ल्यो

लाजै मान्दैन ।

यस‍ोउसो खै के कसो उस्को

फुर्सद कहिल्यै ...., अहँ ।

रूपियाँको स्वार्थमा मानवता बेच्छ

फाइँफुट्टी ज्यादा, ओहो, दम्भ !

याँ त्याँ गर्छ, भुलाउँछ, झुलाउँछ

विद्वानहरूको शहरमा अगुवा उही फेरी ।

समाजवादको सपना देखाउँछ, 

पार्टीमा छ, राजनीती गर्छ,  ठूलो मान्छे उही ।