रातको एउटा बात

 भोली

सिङ्गै एउटा दिन व्याउनु छ,

उज्यालो दिन ।

हैन भने त 

अँध्यारोसगँको मेरो सधैँको 

कुस्ती केका लागि ?

म छु र सबै सम्भव छन्

तर म हुनुमा मलाई खासै छैन 

तर म हुनु पर्छ यो पनि अत्यन्त छ ।

मन्दिरभित्रको ढुङ्गा जस्तै छु म,

शरममा चुर्लुम्म बाँच्न अभ्यस्त ।

म आमा बन्न नालायक

र त सिङ्गै एउटा दिन व्याउनु पर्छ 

हरेक मैँले ।

उज्याला दिन साथी, चकमन्न,

नमस्ते गरून सबैले,

भविष्य हर्लक्क बढोस् ।।

अझ छन् कामना छन् चोखा छन्

मेरा मनभरि छन् थाँकथाँकमा छन् ।

भेट्टाउन नसकेका निमीलनहरू

मलाई आदिम शहरको कुृना कुनामा 

नाङ्गै ओथारो बस्ने पार्छ ।

र पनि शान्त छु म साथी, अनन्तैसम्म,

पुण्यसलिलाझैँ अघोर ।

ऋतुहरूसँगसँगै ओछ्यान  फेर्दा फेर्दा थाकेको मेरो मासु

चौतारीमा अढेस खाएर सुसेल्दै

बुढो घामको नित्य प्रतीक्षा गर्दैछ ।